Ik zocht wat bedrijfjes op die kant- en klare kaartjes en bijhorende doopsuiker (hoe noem je dat eigenlijk als je kind niet gedoopt wordt?) maken, maar daar vond ik mijn goesting niet tussen. Ken je dat? Te lui om het zelf te doen, maar wel kieskeurig zijn. Maar geen nood, ik kon dit perfect op mijn hormonen steken. (Dit is eigenlijk niet waar, ik vind dat gewoon allemaal veel te duur.)
Iemand suggereerde: "Laat de jongens een tekening maken voor op het kaartje." Strak plan! Zo een schattige kindertekening, daar scoor je altijd mee. Ik plantte de jongens aan tafel met een blad papier, wat kleurpotloden en de opdracht om een tekening van de baby te maken.
Tien minuten later kreeg ik dit onder mijn neus geschoven:
"Dat grijs is de baby, dat rood is het bloed en die gaatjes, dat is om het buisje voor het eten door te steken."
De kabouter heeft goed opgelet in de biologieles. Maar ik moest precies toch op zoek naar een ander plan.
Enkele dagen later kwam de bevrijding. Ik las een oproepje van een studente grafische vormgeving. Ze was op zoek naar iemand waarvoor ze een geboortekaartje mocht ontwerpen. En zo geschiedde. Ik moest enkel mijn voorkeuren en smaak doorgeven en zij deed de rest. Zo hebben we het graag. Ik haalde wat zakjes en doosjes bij Ava, vroeg haar een sticker te ontwerpen om er op te plakken, et voila! Het leven kan toch simpel zijn soms. Dankjewel, Maya!
In een zak gekregen babykledij vond ik perfect bijpassende sokjes. Vuisje voor ons, geluk!
